środa, 18 grudnia 2013

Grudniowy Kurier Kamieniarski


Bez wątpienia istotną dla branży informacją w końcówce tego roku jest wypowiedzenie przez Międzynarodowe Targi Poznańskie firmie Geoservice-Christi umowy o wspólnej organizacji targów KAMIEŃ-STONE oraz informacja prasowa opublikowana przez MTP, że tegoroczne targi KAMIEŃ-STONE były ostatnie. Wprawdzie w dniu oddawania do druku tego numeru Kuriera Kamieniarskiego jeszcze nie było na pewno  wiadomo gdzie i kiedy odbędą się następne jesienne targi dla branży kamieniarskiej, ale można się spodziewać, że najbliższe miesiące przyniosą sporo ciekawych informacji. W ostatnich dniach otrzymywaliśmy wiele pytań dotyczących tej właśnie sprawy. Dlatego na stronie 12, w wywiadzie z prezes Geoservice-Christi panią Krystyną Banaszczyk, staramy się opisać aktualną sytuację, uporządkować fakty i zdementować plotki.
Jedno jest pewne. Na wiosnę kamieniarze spotkają się we Wrocławiu na pierwszym Jarmarku Kamieniarskim. Kolejną garść informacji o tej imprezie zamieszczamy na stronie 8.
W tym numerze również poświęcamy trochę uwagi ostatnim targom KAMIEŃ-STONE. Na stronie 20. zamieszczamy podsumowanie przygotowane przez organizatorów, a na stronie 24. publikujemy opinie zebrane wśród wystawców. Nie zabrakło także stałych elementów i nowych cykli. Szczególnej uwadze polecam tekst „Dlaczego tak?”, który, mam nadzieje, stanie się przyczynkiem do dłuższej i głębszej dyskusji na łamach Kuriera.
Spis treści:
 8    JARMARK KAMIENIARSKI: Kamieniarze z Dolnego Śląska zapraszają do wspólnego spotkania
12    Czy Targi wracają do Wrocławia?
14    Porady i konsultacje – normy, CE i Deklaracja Właściwości Użytkowych
20    Najważniejsze spotkanie branży – podsumowanie targów KAMIEŃ-STONE
24    KAMIEŃ-STONE 2013 - oczami wystawców
28    Obietnica obniżenia składek ZUS
34    Król na Strzegomiu stoi
38    Dlaczego tak?
40    Podróż za jeden uśmiech
44    Tradycje i zwyczaje
46    Wydarzenia
49    Ogłoszenia drobne
Zapraszamy do lektury.

http://kurierkamieniarski.pl/aktualnosci-branzowe/1-aktualnosci/314-kk42013.html

wtorek, 17 grudnia 2013

Czy Deklaracja Zgodności została zastąpiona Deklaracją Właściwości Użytkowych?

To pytanie w zasadzie większego znaczenia nie ma, gdyż Deklaracja Zgodności w zasadzie nie była nikomu do szczęścia potrzebna i jakikolwiek odbiorca nie miał na podstawie jej żadnych informacji. Wszelki żądania były z rozpędu. dla Inspektorów Nadzoru Budowlanego jednak Deklaracja była kluczowym dokumentem. 

Skoro mamy CPR w całości u nas i skoro mam DWU to czy DZ nadal obowiązuje? 

Z tym pytaniem dzisiaj zadzwoniłem do źródła, a ściślej - źródeł, czyli do ewentualnych instytucji kontrolujących - Wojewódzkich Inspektoratów Nadzoru Budowlanego. W pierwszym z nich pani powiedziała, że DWU oczywiście zastąpiła DZ i nie ma potrzeby jej wystawiać. Niestety ta przemiła pani nie potrafiła mi wskazać przepisu, który by znosił DZ, gdyż takiego nie ma. Skoro dokument nie został wycofany i w normach nadal funkcjonuje to w zasadzie się powinno tworzyć te papiery. 

W tym tonie z kolei była odpowiedź pana z innego inspektoratu - skoro DZ nie została odwołana, należy ją nadal wystawiać obok Deklaracji Właściwości Użytkowych. 

Znaczy to tyle, że jeśli chcemy mieć święty spokój nie żałujmy papieru. 

środa, 4 grudnia 2013

4.12. św. Barbary z Nikomedii



Barbara z Nikomedii Wywodziła się z pogańskiej rodziny z Heliopolis. Ojciec (Dioskuros) wysłał ją na naukę do Nikomedii. Tam zetknęła się z chrześcijaństwem. Gdy Dioskuros dowiedział się, że Barbara została chrześcijanką chciał ją zmusić do wyparcia się wiary. Gdy to nie poskutkowało, doniósł na nią. Została uwięziona w wieży, gdzie miał przed śmiercią objawić się jej anioł z kielichem i hostią. Ścięta mieczem prawdopodobnie około roku 305 w Nikomedii lub Heliopolis, podczas prześladowań za panowania cesarza Maksymiana (305–311).

Istnieje legenda, według której święta Barbara uciekając przed ojcem schroniła się w skale, która przed nią rozstąpiła się.

Św. Barbara jest patronką dobrej śmierci i trudnej pracy m.in. górników, hutników, marynarzy, rybaków, żołnierzy, kamieniarzy, więźniów i wielu innych. Orędowniczka w czasie burzy i pożarów.

źródło: Wikipedia

środa, 30 października 2013

ZAPRASZAMY NA TARGI KAMIEŃ-STONE DO POZNANIA, 6-9.11.2013

Już w przyszłym tygodniu, na targach KAMIEŃ-STONE w Poznaniu, będzie można zapytać specjalistów o wszystko, co jest związane w normami branżowymi i oznakowaniem CE wyrobów z kamienia naturalnego.

Zapraszamy na nasze stoisko nr 15 w pawilonie 7A!

skąd burdel z CE?

Dla potrzeb złożenia oferty przeglądam sobie ST. w części mnie interesującej czytam:
"Kostki granitowe cięte jasnoszare 8x8cm, wypełnienie fugi drobnomielonym materiałem granitowym."
Bardzo mnie  ciekawi jak "drobnomielonym materiałem granitowym" wypełnić fugi w kostce o bokach ciętych. Czy będzie się to trzymać kupy? Moim zdaniem ciężko to będzie zagęścić, bo kostki będą tańczyły w trakcie zagęszczania. Później trzeba będzie postawić człowieczka z taczką, który będzie stale dosypywał w fugi wypłukane i wywiane kruszywo. 
Pomysł przedni. 

Kolejną ciekawostką jest zaklasyfikowanie materiału do fugowania:
"Kruszywo na podsypkę i do wypełniania spoin powinno odpowiadać wymaganiom normy
PN-EN 12620+A1:2010."
Norma EN 12620 związana jest z kruszywami stosowanymi do betonów. W opisie normy mamy:
"Określono właściwości kruszyw otrzymanych w wyniki przetwarzanie materiałów naturalnych, przemysłowych lub pochodzących z recyklingu oraz mieszanki tych kruszyw stosowanych w betonie. Obejmuje kruszywa w stanie suchym o gęstości większej niż 2,00 Mg/m3 (2000 kg/m3) dla wszystkich betonów, włącznie z betonem zgodnym z EN 206-1 i betonem używanym w nawierzchni dróg oraz ciągów pieszych oraz tym, który stosowany jest w prefabrykowanych elementach betonowych. Obejmuje również kruszywa pochodzące z recyklingu, których gęstość między 1,50 Mg/m3 (1500 kg/m3) a 2,00 Mg/m3 (2000 kg/m3) z pewnymi zastrzeżeniami oraz kruszywa drobnego, również z pewnymi zastrzeżeniami"
Teraz pytanie zasadnicze - po co o tym pisać? 
Ano wiele problemów kamieniarze mają z klasyfikacją swoich wyrobów dla potrzeb budownictwa. Dodatkowo takie przypadki wskazują na to, iż projektanci wprowadzają dodatkowy chaos. Zaklasyfikowanie materiału wiąże się oczywiście z przyporządkowaniem do konkretnej normy, więc również z koniecznością przeprowadzenia odpowiednich badań, których akurat może nie mamy. Może się okazać, że norma podaje inne dopuszczalne odchyłki, niż my przyjmujemy? 

sobota, 26 października 2013

środa, 23 października 2013

konsultacje w trakcie Targów w Poznaniu

W trakcie targów KAMIEŃ-STONE 2013 6-9.11.2013 w pawilonie 7A stoisko 15 zapraszam do skorzystania z bezpłatnych porady i konsultacji z zakresu norm kamieniarskich i oznakowania CE dla wyrobów z kamienia naturalnego.

Organizatorzy/ Organisers:
Stone Consulting, „Kurier Kamieniarski”, Międzynarodowe Targi Poznańskie / Geoservice-Christi

piątek, 4 października 2013

poniedziałek, 30 września 2013

Kamieniarz Rokossowski

Artykuł w ostatnim Nowym Kamieniarzu mnie zaciekawił. Krzysztof Skolak przypomina o kamieniarzu Himilsbachu. Ciekawy był człowiek. Przypomnijmy jednak sobie o największym z kamieniarzy - Konstantym Rokossowskim - (ur. 21 grudnia 1896 w Warszawie, zm. 3 sierpnia 1968 w Moskwie) – żołnierz, polski i radziecki dowódca, Marszałek Polski oraz Marszałek Związku Radzieckiego, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego, Poseł na komunistyczny Sejm RP I kadencji, Wiceprezes Rady Ministrów PRL (1952–1956), Minister Obrony Narodowej RP i PRL (1949–1956), Wiceminister Obrony ZSRR (1958–1962), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR II, V, VI i VII kadencji.


wtorek, 24 września 2013

Brukowanie na północy

A tutaj z wycieczki przywiozłem kilka zdjęć - zdjęć brukowanej ulicy z Połczyna Zdroju. Brukowce wykonane z granitów, kwarcytów, norytów, gabr, porfirów skandynawskich, które na te tereny przyturlał lodowiec (jaka oszczędność na transporcie!!!). Wśród materiałów rozpoznamy bez trudu takie surowce jak: Vanga, Vratza, Szwed, Bohus i inne. Taki melanż mi osobiście się bardziej podoba, niż monotonne jednobarwne nawierzchnie, jakie zdominowały nasze bruki w ostatnich latach. 
Wszystkie kostki układane rzędowo. 

poniedziałek, 23 września 2013

Gdzieś w Polsce

W ramach krajoznawczego objazdu trafiam nieraz na ciekawe lub "ciekawe" prace w naszej tematyce. Na północy kraju trafiłem na remont głównego placu w mieście. Z racji konieczności wyjścia z samochodu lewym kątem oka popatrzyłem sobie jak to się robi w kraju, a jak nie powinno się robić. 
Plac ma zostać przykryty kostką 8/11 z granitu szarego, czerwonej vangi i bazaltu, na środku placu powstały pewne konstrukcje z bloczków betonowych, które zostały oklejone szarym chińskim kamieniem. Średnio rozgarnięty obserwator znajdzie wiele wad i niedociągnięć. Oto kilka z nich.
Widok na kwietnik

wtorek, 17 września 2013

67. numer Kuriera



Kolejny numer Kuriera Kamieniarskiego jest już w drodze do czytelników, dla których tradycyjnie przygotowaliśmy solidną dawkę ciekawych i przydatnych informacji. Głównym tematem numeru są nadchodzące spotkania branżowe: czyli listopadowe targi KAMIEŃ-STONE oraz spotkanie polskich i niemieckich kamieniarzy podsumowujące wspólny projekt wymiany doświadczeń i tworzenia podstaw do współpracy. Jest również zapowiedź nowego projektu, który zapowiada się niezwykle ciekawie...
Oczywiście targi i spotkania branżowe to nie wszystko, oprócz nich w numerze można przeczytać o:
  • wymaganiach wobec właściwości geometrycznych wyrobów brukarskich,
  • konsekwencjach zatrudnienia „na czarno”,
  • zaletach posiadania tytułów rzemieślniczych,
  • interesującym pomyśle na obniżenie kosztów utrzymania firmy,
  • "Ludziach z kamieniami", czyli dwóch wyjątkowych osobach zaangażowanych w tworzenie mozaiki na krakowskim Rondzie Mogilskim,
  • GRAnitowej grze – hicie Strzegomskiego Święta Granitu.
  • Uzupełnieniem numeru jest ostatni odcinek cyklu: "Moje hobby: off road".
Zapraszamy do lektury.

piątek, 13 września 2013

Nowy numer już na poczcie.


Piosenka o żonie kamieniarza:)


Tak, zamieniam się w kamień bo nie wracasz do domu.
Dlaczego nie wracasz do domu, skoro zamieniam się w kamień ?
Nie ma cię już tak długo i nie mogę ruszyć dalej,
Tak, zamieniam , zamieniam, zamieniam się w kamień.

środa, 14 sierpnia 2013

Wycieczka z kamieniem w tle - Wojcieszów

Jako dziecię w kołysce często bywaliśmy w odwiedzinach w pałacu w Wojcieszowie. Miejsce to należało do Stadniny Koni Strzegom, zaś kierownikiem był przyszywany wujek. Nic więc dziwnego, że jako młodzi chłopcy z bratem bardzo nas interesowały wszelkie zakamarki tajemniczego miejsca. Pamiętam, że miejsce to bardzo tętniło życiem, zarówno wnętrze, jak i otoczenie, były starannie utrzymywane. A cóż dzisiaj? Obiekt jest w rękach prywatnych i przypomina raczej zamek w Świnach, a nie miejsce atrakcyjne turystycznie. 
Pod względem kamieniarskim możemy jednak sporo ciekawostek zauważyć - nadproża, zwieńczenia, płaskorzeźby, tralki, głównie z piaskowca. Takie małe zboczenie - zapraszam do galerii. 


poniedziałek, 29 lipca 2013

Zmiana numeracji polskich norm - komunikat PKN

Może kogoś zainteresuje. Dosyć logiczna zmiana.

Od 2013 roku PKN wprowadza nowe zasady numeracji Polskich Norm (PN). Nowy numer referencyjny zawiera także miesiąc publikacji normy, np. PN-EN 12345:2013-03, w którym „03” oznacza miesiąc (marzec) publikacji normy.
Numer normy jest zakończony literą (E, P, F, D) oznaczającą:
E – angielską wersję językową;
P – polską wersję językową;
F – francuską wersje językową;
D – niemiecką wersję językową.
Litera po numerze referencyjnym normy NIE JEST elementem składowym jej numeru referencyjnego i oznacza wersję językową normy stosowaną do ułatwienia., np. PN-EN 12345:2013-03P, w którym „P” oznacza polską wersję językową.
Numer referencyjny normy kolejnej wersji językowej (np. polskiej) jest nadawany na podstawie numeru referencyjnego pierwszej wersji językowej, np. jeżeli numer normy w wersji angielskiej jest PN-EN 12345:2009E, to numer normy polskiej wersji językowej to: PN-EN 12345:2009P, niezależnie od daty publikacji polskiej wersji językowej normy. Ta sama zasada dotyczy wersji francuskiej i niemieckiej.

wtorek, 9 lipca 2013

Czy to kostka, czy to płyta - definicje wyrobów z nowych norm.

Płyta chodnikowa i kostka brukowa to elementy brukowe. Rozróżnienie jest na zasadzie wielkości elementu.  Dotychczas mieliśmy definicje: 

  • Płyta chodnikowa z kamienia naturalnego - każdy element z kamienia naturalnego wykorzystywany jako materiał do nawierzchni drogowych, którego szerokość nominalna przekracza 150 mm i na ogół jest dwukrotnie większa od grubości.
  • Kostka brukowa z kamienia naturalnego to mały element brukowy z kamienia naturalnego, o wymiarach roboczych między 50 mm a 300 mm, którego żaden wymiar powierzchni na ogół nie przekracza podwójnej grubości. Najmniejsza grubość nominalna wynosi 50 mm.
Istniał zatem pewien zakres wymiarów, który powodował to, iż dany element w zastosowaniu brukarskim mógł być uznany za płytę chodnikową lub kostkę brukową. Na ile jest to istotne? 

Wyobraźmy sobie sytuację, że wykonujemy elementy brukowe o wymiarze 155x155x100 mm o bokach łupanych. My traktujemy to jako kostkę (EN 1342), a nasz odbiorca jest przekonany, że jest to płyta chodnikowa (EN 1341). Kostka między 2 bokami ciosanymi ma dopuszczalną odchyłkę 15 mm, zaś płyta - 10 mm. W czasie reklamacji jest przechlapane, bo nie wiadomo w zasadzie na czym się oprzeć. 
Istnienie takich sytuacji wywołało potrzebę definiowania na nowo. I tak mamy (tłumaczenie moje): 
  • płyta do zewnętrznych nawierzchni brukowych - element z naturalnego kamienia uzyskany w wyniku cięcia lub łupania, używany jako materiał brukowy, do użytku w zewnętrznych nawierzchniach i wykończeniach dróg, przy czym szerokość robocza jest przynajmniej dwukrotnie większa niż grubość. 
  • kostka brukowa - element z kamienia naturalnego uzyskany w wyniku cięcia lub łupania, używany jako materiał brukowy, do użytku w zewnętrznych nawierzchniach i wykończeniach dróg, przy czym szerokość robocza nie przekracza podwójnej grubości, a długość nie przekracza podwójnej szerokości elementu. Najmniejsza robocza grubość to 40 mm. 
Wynika z tego, iż rozróżnienie między dwoma wyrobami brukarskimi jest związane ze stosunkiem szerokości i długości do grubości. Powinno teraz z rozróżnieniem tych 2 wyrobów być mniej kłopotów. 

piątek, 5 lipca 2013

Subiektywne uwagi o EN 1341, EN 1342, EN 1343

Okazuje się, że ten rok dla kamieniarstwa jest ciekawy – 1. lipca weszło w życie Rozporządzenie, a pod koniec maja zostały wydane nowe wydania norm PN-EN 1341, PN-EN 1342, PN-EN 1343. Jak to bywa dosyć obojętnie przeszliśmy obok tych faktów. Rozporządzenie ruszyło z kopyta, a o nowych normach wszyscy zapomnieli. Przyjdzie jednak czas, że sobie wszyscy przypomną. Jakie zmiany przy pierwszym zerknięciu mamy? 

  1. W starszych wydaniach były załączniki dotyczące sposobu pomiarów właściwości geometrycznych. Teraz mamy za to odniesienie do doskonale nam (mam nadzieję!!!) znanej normy EN 13373, która opisuje sposoby pomiarów i niezbędną aparaturę. Normę tą pamiętamy zapewne z EN 12057, EN 12058, EN 12059, EN 1469, EN 1468, EN 1467, zatem producenci płyt fasadowych, schodowych posadzkowych itp. nie będą mieli problemu. W tym punkcie moje pytanie – jak zmierzymy teraz płaskość kostki 4/6 ?
  2. W starszych wydaniach nie było wskazanych czasookresów między badaniami surowca Była przedstawiona jedynie lista badań, które należy wykonać, a częstotliwość pozostawiono dokumentacji ZKP, czyli właściwie dobrej woli/nie-woli producenta. Obecnie sytuacja przypomina zapisy w normach na wyroby „wykończeniowe” i mamy stan, że część badań musimy powtarzać co 2 lata, a część co 10 lat.
  3. Dotychczas mrozoodpornośc była badana 48 cyklami. Teraz – 56. Osobiście tej zmiany ilości cykli nie rozumiem. Nie sądzę również, aby miało to większe znaczenie poza tym, że na gwałt należy powtarzać badania. Może to o to chodzi?
  4. Dodano badanie związane z badaniem wpływu soli na kamień. Sam pomysł jest ok, ale chciałbym znać metodę badania. Zacytuję cały punkt: „Where required, freeze-thaw resistance with the effect of de-icing salts shall be determined and declared. In the absence of a European test method, freeze-thaw resistance with the effect of de-icing salts shall be determined and declared according to national provisions valid in the place of use of the product.”. Nie ma odniesienia do żadnej metody. Sama idea ciekawa, ale jak wykonać? Wyobrażam sobie, że woda, w której będą próbki rozmrażane (patrz EN 12371) będzie słona. Jakie ma być stężenie soli? Każdy laborant będzie to po swojemu wykonywał?

Powyższe uwagi to moim zdaniem najbardziej widoczne zmiany. Dosyć subiektywnie je wybrałem. Kwestie powstania nowych klas wyrobów, zmiany w dopuszczalnych odchyłkach to właściwie kosmetyka. Jeszcze jedna ciekawa sprawa – normy są zharmonizowane z dyrektywą 89, która już nie funkcjonuje!!! Szkoda, że nie odnoszą się do rozporządzenia, które w tym tygodniu w całości weszło w życie. To bublowato wygląda.

Tydzień z Deklaracją Właściwości Użytkkowych

od poniedziałku nasze rozporządzenie jest w całości obowiązujące. I co z tego? ano to, że znów na ostatnią chwilę się towarzystwo budzi. 15 różnych firm nagle potrzebuje pomocy... Gdzie byliście wcześniej?

środa, 19 czerwca 2013

Deklaracja Właściwości Użytkowych w kamieniarstwie c.d.

Zza Odry dochodzą do kamieniarzy ciekawe donosy. Tamtejsze urzędy rozpoczęły szeroką akcję na temat wdrażania Rozporządzenia 305/2011 w zakładach produkujących wyroby budowlane. W przypadku różnych braków w tym względzie firmy eksportujące wyroby budowlane mogą się liczyć z zakazem handlu w danym kraju wyrobami budowlanymi.
Pośrednicy, którzy działają na rynku niemieckim są widocznie bardziej uświadomieni i z wyprzedzeniem żądają od swoich polskich dostawców potwierdzenia na temat aktualizacji przepisów.
Niedawno do jednego z moich klientów doszła wiadomość z Landesdirektion Sachsen. Pozwolę sobie zacytować najlepszy fragment:
"Bitte legen Sie mir bis zum 05.07.2013 die Leistungserklärung für den von Ihnen hergestellten Mauerstein vor. Ich weise darauf hin, dass bei Nichtvorlage der Leistungserklärung der Handel mit diesem Bauprodukt in Deutschland unterbunden wird."
Generalnie chodzi o Deklaracje Właściwości Użytkowych na kamień murowy i ostrzeżenie, że może dojść do sytuacji zakazu wprowadzania do obrotu w tym kraju danego wyrobu.
Bardzo mnie osobiście ciekawi fakt, iż pomimo medialnej kampanii na temat nowego rozporządzenia w naszym środowisku jest znikome poruszenie....

poniedziałek, 25 marca 2013

Deklaracja Właściwości Użytkowych

Deklaracja Właściwości Użytkowych

Jest to nowy dokument związany z wprowadzaniem do obrotu wyrobów budowlanych, w tym wyrobów z kamienia naturalnego (kostka brukowa, krawężnik granitowy, płyty chodnikowe etc.). Jak pewnie wielu z czytelników nie zdaje sobie sprawy, obowiązek sporządzania tego dokumentu wejdzie w życie z dniem 1. lipca 2013 roku, czyli niebawem.
Moje pytanie do Was - na ile jesteście przygotowani na zmiany? Proszę o udzielanie odpowiedzi w ankiecie.

Deklaracja Właściwości Użytkowych - skąd się to wzięło?

Uaktualnienie przepisów względem wcześniejszej Dyrektywy nastąpiło w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r, dzięki któremu wg prawodawcy lepiej będzie się spełniała idea UE w zakresie jednolitego wprowadzania na rynek europejski wyrobów budowlanych. Z pewnych obserwacji wynikło, że ciągle są bariery w swobodnym przepływie towarów, które związane są między innymi z istnienia różnorodnych systemów oceny zgodności w poszczególnych krajach członkowskich. Dla przykładu u nas w Polsce wprowadzano wyroby oznakowane znakiem B i CE. Prowadziło to do chaosu zarówno wśród odbiorców jak i dostawców.
Pokłosiem tego myślenia stało się wprowadzenie nowego dokumentu o nazwie Deklaracja Właściwości Użytkowych. Producent przy wprowadzaniu na rynek wyrobu objętego europejską oceną techniczną lub normą zharmonizowaną wystawia DWU i wyraża właściwości użytkowe wyrobu budowlanego w odniesieniu do zasadniczych charakterystyk zgodnych z odpowiednimi zharmonizowanymi specyfikacjami technicznymi. Na szczęście w Rozporządzeniu znajdziemy odstępstwa od dostarczania DWU:
  • wyrób jest wyrobem jednostkowym lub wykonanym w nieseryjnym procesie produkcyjnym,
  • jest produkowany na budowie, na której ma zostać wbudowany,
  • jest produkowany tradycyjnymi metodami lub zgodny z wymogami ochrony zabytków
Powyższe możliwości są bardzo istotne, gdyż wielokrotnie w branży spotykamy się z potrzebą wykonania elementów na modłę sprzed 100 i więcej lat.

Zawartość DWU

  1. określenie typu wyrobu, dla którego została sporządzona deklaracja właściwości użytkowych;
  2. system lub systemy oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wyrobu budowlanego, przedstawione w załączniku V;
  3. numer referencyjny i datę wydania normy zharmonizowanej lub europejskiej oceny technicznej, która została zastosowana do oceny każdej zasadniczej charakterystyki;
  4. w stosownych przypadkach, numer referencyjny zastosowanej specjalnej dokumentacji technicznej oraz wymagania, które wyrób spełnia zgodnie z zapewnieniem producenta.
  5. zamierzone zastosowanie lub zastosowania wyrobu budowlanego zgodnie z mającą zastosowanie zharmonizowaną specyfikacją techniczną;
  6. wykaz zasadniczych charakterystyk określonych w tej zharmonizowanej specyfikacji technicznej dla deklarowanego zamierzonego zastosowania lub zastosowań wyrobu;
  7. właściwości użytkowe co najmniej jednej z zasadniczych charakterystyk wyrobu budowlanego odpowiednich dla deklarowanego zamierzonego zastosowania lub zastosowań;
  8. w stosownych przypadkach, właściwości użytkowe wyrobu budowlanego, wyrażone w poziomach lub klasach, lub w sposób opisowy, jeśli jest to konieczne, na podstawie obliczeń, w odniesieniu do jego zasadniczych charakterystyk określonych zgodnie z art. 3 ust. 3;
  9. właściwości użytkowe tych zasadniczych charakterystyk wyrobu budowlanego, które wiążą się z zamierzonym zastosowaniem lub zastosowaniami, z uwzględnieniem przepisów odnoszących się do zamierzonego zastosowania lub zastosowań w miejscu, gdzie producent zamierza udostępnić wyrób na rynku;
  10. dla wymienionych w wykazie zasadniczych charakterystyk, co do których nie są deklarowane żadne właściwości użytkowe, litery „NPD” (właściwości użytkowe nieustalone; ang. No Performance Determined);
  11. jeżeli dla danego wyrobu budowlanego wydano europejską ocenę techniczną, właściwości użytkowe tego wyrobu budowlanego, wyrażone w poziomach lub klasach, lub w sposób opisowy, w odniesieniu do wszystkich zasadniczych charakterystyk zawartych w odnośnej europejskiej ocenie technicznej. 

Udostępnianie Deklaracji Właściwości Użytkowej

DWU powinna zostać udostępniona dla każdego wyrobu w formie papierowej lub cyfrowej, przy czym gdy partia tego samego wyrobu jest dostarczana jednemu odbiorcy to może towarzyszyć jedna deklaracja. Kopia DWU jest dostarczana w języku/językach wymaganych przez państwo członkowskie, na którym udostępniony jest wyrób.

Wzór Deklaracji Właściwości Użytkowych

środa, 20 marca 2013

Cytat na dziś...

 z klasyka chciałem się podzielić:
(...) istnieje szereg innych parametrów, których znajomość ma duży wpływ na urabialność, efektywność stosowania narzędzi i maszyn, a także na możliwość zastosowania kamienia w określonych warunkach. Można tutaj wymienić: zwięzłość, wytrzymałość na rozciąganie, wytrzymałość na zginanie, wytrzymałość na ścnanie, ścierność, gęstość właściwą, gęstość objętościową, szczelność, twardość, moduł sprężystośc podłużnej, prędkość rozchodzenia się fali podłużnej, współczynnik cieplnej rozszerzalności liniowej, objętościowa pojemność cieplna (...)
Bardzo bym był wdzięczny za informacje związaną z tym, jak znajomość prędkości rozchodzenia się fali podłużnej wpływa na "urabialność, efektywność stosowania narzędzi i maszyn, a także na możliwość zastosowania kamienia w określonych warunkach".

(...) Wytrzymałość na rozciąganie Rr (...) Obok wytrzymałości na ściskanie jest to najważniejsza cecha wytrzymałościowa. (...)
Tu pytanie - skoro Rr jest obok wytrzymałości na ściskanie najważniejsza, to dlaczego badanie wytrzymałości na rozciąganie nie jest wymagane przez normy na wyroby z kamienia? Dlaczego spiskowcy z CEN nie brali tego badania pod uwagę, a zaciekawiło ich badanie wytrzymałości na zginanie (dla przypomnienia wytrzymałość na ściskanie jest istotna dla kostki brukowej, a wytrzymałość na zginanie dla np krawężnika)? Śmiem twierdzić, że autor książki nie miał nigdy w rękach norm, zaryzykuję stwierdzenie, że nigdy również nie widział zakładu kamieniarskiego. Może by wtedy pod takimi bzdurami się nie podpisywał. 

Cytaty pochodzą z: Kazimierz Biszta, "Kamień we współczesnym budownictwie", Krosno 2011

wtorek, 19 marca 2013

Kwestia rzędowości kostki brukowej

Wiele osób mówi na temat kostki rzędowej, niewielu jednak z rozmówców orientuje się dokładnie o co w tym wszystkim chodzi i skąd się to wzięło. W ogólnym rozumieniu mylimy często pojęcie kostki rzędowej, a kostki układanej w układzie rzędowym, a to zdecydowanie dwie różne kwestie.

UKŁAD RZĘDOWY
Zacznijmy od układów brukarskich, które będziemy rozumieć jako wzajemne ułożenie powierzchni licowych kostek w nawierzchni. Tradycyjnie układy dzielimy na:
  • układy rzędowe (proste i diagonalne),
  • układy łukowe (łuki segmentowe, wachlarze),
  • układ dziki, 
  • mozaiki
Dziś będzie nas interesował układ rzędowy. Ułożenie wzajemne kostek tworzy rzędy. Mogą one tworzyć kąt prosty z osią jezdni (rzędowy prosty) lub być do niego ułożone pod innym kątem, najczęściej 45 stopni.  Ten ostatni układ literatura nazywa układem rzędowym diagonalnym lub jaskółczym ogonem (pojedynczy lub podwójny).
Układ rzędowy prosty
Układ rzędowy diagonalny
Podwójny jaskółczy ogon
Jakość uzyskania estetycznych walorów nawierzchni zależała od wprawy brukarzy. To oni zajmowali się odpowiednim wpasowywaniem kostki w poszczególne rzędy, stąd szerokości kostek w kolejnych rzędach są różne. 
KOSTKA RZĘDOWA I REGULARNA
Pojęcie "kostka rzędowa" weszło do naszej nomenklatury najprawdopodobniej razem z normą archiwalną PN-60/B-11100 Materiały kamienne. Kostka Drogowa, w każdym razie dokumentacje projektowe nagminnie się na tą normę powołują.
W dokumencie tym znajdziemy podział kostek pod względem kształtu na :
  • kostkę nieregularną (N);
  • kostkę rzędową (Rz);
  • kostkę regularną (R)
Zastosowany podział związany jest z dokładnością wykonania kostek, a wzięte pod uwagę  następujące właściwości geometryczne:
  • stosunek powierzchni dolnej (stopki) do górnej (czoła),
  • nierówności powierzchni górnej (czoła),
  • wypukłości powierzchni bocznych,
  • odchyłki od kąta prostego krawędzi powierzchni górnej (czoła),
  • odchylenie od równoległości płaszczyzny powierzchni dolnej w stosunku do górnej
Jak możemy się domyślić największe dopuszczalne odchyłki będzie miała kostka nieregularna, nie będziemy jednak się w szczegóły wgłębiać, gdyż każdy może w wolnej chwili pogłębić wiedzę zaglądając do norm.
Co to jednak jest kostka rzędowa? czym się różni od kostki regularnej? Generalnie oba rodzaje nalezą do szlachetniejszych kostek brukowych, bardziej "wymuskanych". 

Kostka regularna to kostka o kształcie prostopadłościanu lub sześcianu o stałych wymiarach, gdzie szerokość kostki wynosi tyle, co grubość (12, 14,16 lub 18 cm), natomiast długość kostek wynosi tyle, co szerokość, lub 1 i 1/2  szerokości, czyli jest również stała. Wymiary kostek regularnych wynoszą (długość x szerokość x grubość):
  • 12 x 12 x 12 cm
  • 18 x 12 x 12 cm
  • 14 x 14 x 14 cm
  • 21 x 14 x 14 cm
  • 16 x 16 x 16 cm
  • 24 x 16 x 16 cm
  • 18 x 18 x 18 cm
  • 27 x 18 x 18 cm

Kostka rzędowa to kostka prostopadłościanu o stałych wymiarach grubości i szerokości (szerokość=grubość kostki, czyli 12, 14, 16, 18 cm), natomiast długość kostki jest wolna - od wymiaru szerokości, bo podwójnej szerokości. Wymiary kostek rzędowych zatem wynoszą (długość x szerokość  x grubość):
  • 12-24 x 12 x 12 cm
  • 14-28 x 14 x 14 cm
  • 16-32 x 16 x 16 cm
  • 18-36 x 18 x 18 cm
Od pewnego czasu w Polsce powszechnie wbudowuje się kostki płomieniowane, które nazywa się zbiorczo "rzędowymi". Wymiary są  absolutnie inne, niż w PN-60/B-11100, np 21 x 15 x 10 cm, lub 14 x 14 x 10 cm. Czy są to kostki rzędowe?  Nie, wymiary powierzchni licowych nie wynikają z grubości kostki, co więcej stosuje się inne grubości kostek, niż to by wynikało ze wspominanej normy. Należy nadmienić, iż zamawiane obecnie kostki są o długościach stałych, a nie wolnych Powszechnie w świadomości kostka rzędowa to kostka, którą daje się ułożyć rzędowo.



zamieszczone obrazki pochodzą z książki "Brukarstwo" L. Ratajczaka

poniedziałek, 18 marca 2013

Kilka uwag o oznakowaniu CE kostki granitowej

Gdy zatrudniamy pracowników musimy przestrzegać pewnych przepisów związanych z zatrudnieniem. Musimy również liczyć się z tym, że pewna znienawidzona przez wszystkich instytucja będzie prędzej, czy później dopytywała się nas o sprawy pracownicze, a gdy nie dopełnimy wynikających z przepisów obowiązków może nas spotkać kara.
Gdy produkujemy jakikolwiek wyrób budowlany musimy również spełniać pewne wytyczne, gdy nie mamy większej ochoty na ich zachowywanie musimy liczyć się z konsekwencjami wynikającymi z odrzucenia obowiązku. Nie chodzi w tym momencie, aby straszyć czy drwić z kogokolwiek, ale o to, aby ten "ktokolwiek" zastanowił się chwilkę, czy warto ryzykować choćby opóźnieniami w płatnościach. Najprostszym elementem, który sprawia wielu problemy jest oznakowanie znakiem CE wyrobów z kamienia naturalnego, na przykład kostki brukowej z kamienia naturalnego do zewnętrznych nawierzchni drogowych, zgodnych z EN 1342.

Wielu z producentów kostki granitowej nie zdaje sobie sprawy z tego, co powinno być dołączone do oznakowania CE. Wydaje im się, że samo przystawienie magicznych liter CE na kartce opatrzonej nazwą producenta i nazwą wyrobu budowlanego wystarczy, aby wprowadzić wyrób na rynek w sposób prawidłowy.
Otwórzmy jednak normę na załączniku ZA 3 i zastanówmy się, co powinno się dołączyć do oznakowania CE w przypadku kostki.
Znakowi CE powinny towarzyszyć następujące informacje ogólne:
1) Nazwa lub znak identyfikacyjny producenta;
2) Ostatnie dwie cyfry roku, w którym wykonano oznakowanie;
3) Zamierzone zastosowanie i opis kamiennej kostki brukowej;
W przypadku wyrobów przeznaczonych na zewnętrzne nawierzchnie ciągów dla pieszych i obszarów ruchu kołowego, łącznie z obszarami zamkniętymi dla transportu publicznego, znakowi CE powinna towarzyszyć informacja dotycząca poniżej podanych właściwości wyrobu:
4) Wytrzymałość na ściskanie;
5) Odporność na poślizgnięcie (jeśli to istotne);
6) Odporność na poślizg (jeśli to istotne);
7) Trwałość;
8) Chemiczna obróbka powierzchni (jeśli jest stosowna).

Niekiedy producenci zapominają również o: odniesieniu do konkretnej normy, określeniu klas związanych z właściwościami geometrycznymi kostek oraz całym mianownictwie.

Poniżej przykład z normy wzięty:

Kolejną sprawą jest rozpowszechnianie znaku CE
  • może być on na etykiecie dołączonej do wyrobu (w przypadku kostki brukowej jest to działanie karkołomne),
  • może być on dołączony do opakowania, np worka Big Bag, lub
  • dołączony do dokumentów towarzyszących wyrobom

W przypadku, gdy oznakowanie CE jest błędne i odbiorca ma pełne podstawy do zakwestionowania materiału, co może się wiązać z przedłużaniem się płatności za towar, bądź wręcz z jego zwrotem, gdy błąd formalny nie zostanie poprawiony. 

Oznakowanie CE

wtorek, 26 lutego 2013

Trójstyk Wisztyniec

Trójstyk granic Polsko-Rosyjsko-Litewskiej. Dwumetrowy monolit z różowego granitu, wytoczony i wypolerowany. Na nim znajdują się złote godła państw. Czerwony linie ułożone z kostki wskazują kierunki przebiegu granic międzypaństwowych.
Przed posadowieniem trójstyk był wyznaczony przez każde z państw niezależnie, więc wyznaczone punkty znajdowały się o 20 metrów od siebie.
Realizacja – 2010.













piątek, 15 lutego 2013

„Kamień we współczesnym budownictwie”, Kazimierz Biszta,

Przypadkiem trafiłem na książkę z zakresu kamieniarstwa. Z uwagi na sporadyczne zainteresowanie autorów tą tematyką, bez zbędnej zwłoki zamówiłem tą pozycję w sklepie wysyłkowym.

Dzisiaj listonosz oddał ją w moje ręce. Spragniony lektury i teoretycznego dokształcenia własnej praktyki otworzyłem dzieło. Po chwili miałem wrażenie deja vu. Skądś znam te słowa, te zdjęcia, te szkice. Kluczem dla mnie był rozdział o brukarstwie. Specyficzne sformułowania i dobór słów skierował mnie do artykułów p. Myczkowskiego z 2003 roku. Okazało się, że praktycznie cały rozdział w książce pokrywa się z artykułem w ŚK. Bardzo dziwne. Czy to p. Myczkowski był takim draniem, że skopiował kawałek książki, która nie została jeszcze wydana?

Z odpowiedzią przyszła mi szafa ze starymi numerami ŚK. Losowo wybierane z niej dawne numery potwierdzały moje przeczucie – kolejne numery „Świata Kamienia” to przedruki książki p. Biszty!!! Sprawę jednak komplikuje sytuacja, że numery ŚK są nieco starsze, niż książka...

Poniżej kilka przykładów podobieństw:

”Świat Kamienia”, Nr 1 (14), 2002, „Optymalne parametry cięcia kamienia narzędziami diamentowymi” S. Kukiałka
„Praktyka przemysłowa i badania laboratoryjne wykazały związek między granulacją proszku diamentowego a wydajnością cięcia, wielkością zużycia narzędzia diamentowego oraz rodzajem obrabianego kamienia. W czasie cięcia granitu i sjenitu najwyższe wydajności cięcia i najniższe wskaźniki zużycia segmentów diamentowych uzyskano przy stosowaniu proszku diamentowego o granulacji 250 - 425. Natomiast w czasie cięcia marmuru i wapienia najlepsze rezultaty uzyskano przy użyciu proszku diamentowego o granulacji większej niż 420.”

na str 161 „Kamień we współczesnym budownictwie” czytamy:

„Praktyka przemysłowa i badania laboratoryjne wykazały związek między granulacją proszku diamentowego a wydajnością cięcia, wielkością zużycia narzędzia diamentowego oraz rodzajem obrabianego kamienia. W czasie cięcia granitu i sjenitu najwyższe wydajności cięcia i najniższe wskaźniki zużycia segmentów diamentowych uzyskano przy stosowaniu proszku diamentowego o granulacji 250 - 425. Natomiast w czasie cięcia marmuru i wapienia najlepsze rezultaty uzyskano przy użyciu proszku diamentowego o granulacji większej niż 420.”

W ”Świat Kamienia”, Nr 4 (47), 2007, „Płomieniowanie – żywioł w pracy” Z. Kalinowski:


„Podstawą dobrego płomieniowania jest więc odpowiedni skład chemiczny materiału i właściwie dobrana temperatura płomienia, którym oddziałuje się na kamienny materiał. Przedział, w jakim powinna się ona mieścić, wyznaczają wielkości 1280 oC - 1360 oC. Jakie przyczyny stoją za takim obostrzeniem? Otóż przekroczenie wyznaczonego progu w górę (drastycznie wygląda to po uzyskaniu temperatury wyższej od 1410 oC) spowoduje pęknięcie obrabianej płyty.”

na str 168 „Kamień we współczesnym budownictwie” czytamy:

„Podstawą dobrego płomieniowania jest więc odpowiedni skład chemiczny materiału i właściwie dobrana temperatura płomienia, którym oddziałuje się na kamienny materiał. Przedział, w jakim powinna się ona mieścić, wyznaczają wielkości 1280 oC - 1360 oC. Jakie przyczyny stoją za takim obostrzeniem? Otóż przekroczenie wyznaczonego progu w górę (drastycznie wygląda to po uzyskaniu temperatury wyższej od 1410 oC) spowoduje pęknięcie obrabianej płyty.”

W ”Świat Kamienia”, nr 5 (24), 2003, „Polskie sjenity - najlepszy materiał nagrobkowy i elewacyjny”, J. Maślaniec

„Są one przy tym stosunkowo łatwe w obróbce i polerowaniu, przyjmują silny i trwały połysk. Szczególnie cenny jest drobnoziarnisty sjenit z Przedborowej, nadający się przede wszystkim na cokoły, portale, stopnie, elewacje i stanowiący najlepszy krajowy materiał nagrobkowy, przewyższający atrakcyjnością barwy i wytrzymałością materiały pochodzące z importu. Po wypolerowaniu uzyskuje piękną ciemnoszarą, prawie czarną barwę z równomiernie rozmieszczonymi drobnymi ziarenkami białawego skalenia.”

na str 49 „Kamień we współczesnym budownictwie” czytamy:

„Są one przy tym stosunkowo łatwe w obróbce i polerowaniu, przyjmują silny i trwały połysk. Szczególnie cenny jest drobnoziarnisty sjenit z Przedborowej, nadający się przede wszystkim na cokoły, portale, stopnie, elewacje i stanowiący najlepszy krajowy materiał nagrobkowy, przewyższający atrakcyjnością barwy i wytrzymałością materiały pochodzące z importu. Po wypolerowaniu uzyskuje piękną ciemnoszarą, prawie czarną barwę z równomiernie rozmieszczonymi drobnymi ziarenkami białawego skalenia.”

W „Świat Kamienia”, nr 5 (24), 6 (25), 2003, „Brukowanie kamieniem”, T. Myczkowski”:

„kostki granitowej nie można wysypać na podbudowę i walcować aż się „sama ułoży", wymaga umiejętnego „sposobu wbudowania"
kostka granitowa jest materiałem, który można łupać tylko zgodnie z wewnętrzną strukturą materiału, cięcie jej jest trudne i kosztowne, należy więc tak układać kostkę, aby wyeliminować potrzebę przycinania elementów skrajnych i wykorzystać cały asortyment nieregularnej kostki;
kostka granitowa jest z natury materiałem ciężkim i dodatkowa segregacja na placu budowy
utrudnia, a nawet uniemożliwia organizację pracy - układ powinien umożliwiać wbudowanie
wszystkich kostek.”

Na str 107 „Kamień we współczesnym budownictwie” czytamy:

„kostki granitowej nie można wysypać na podbudowę i walcować aż się „sama ułoży", wymaga umiejętnego „sposobu wbudowania"
kostka granitowa jest materiałem, który można łupać tylko zgodnie z wewnętrzną strukturą materiału, cięcie jej jest trudne i kosztowne, należy więc tak układać kostkę, aby wyeliminować potrzebę przycinania elementów skrajnych i wykorzystać cały asortyment nieregularnej kostki; 
kostka granitowa jest z natury materiałem ciężkim i dodatkowa segregacja na placu budowy utrudnia, a nawet uniemożliwia organizację pracy - układ powinien umożliwiać wbudowanie wszystkich kostek.”

Zamieszczone powyżej podobieństwa są tylko i wyłącznie losowym wybraniem cytatów „podobnych” z obu publikacji, oczywiście fragmenty są znacznie dłuższe i obejmują praktycznie całe artykuły. Po pobieżnym jedynie przeglądnięciu książki mam dziwne wrażenie, że w książce znajdziemy tylko i wyłącznie fragmenty przekopiowane ze „Świata Kamienia”, które poukładano w dosyć chaotyczny sposób.

Dla uściślenia w literaturze znajdziemy spis numerów „Świata Kamienia”, jednak w samym tekście książki nie ma cudzysłowów wskazujących kopiowania słów napisanych przez innych.

Czy nie powinno się napisać w przedmowie, iż jest to praca wspólna, bo pewnym jest, że p. Biszta jest autorem spisu treści...

K. Biszta, „Kamień we współczesnym budownictwie”, Wydawnictwo KaBe, Krosno 2011

wtorek, 12 lutego 2013

Definicja płyty chodnikowej za EN 1341

Płyta chodnikowa z kamienia naturalnego - każdy element z kamienia naturalnego wykorzystywany jako materiał do nawierzchni drogowych, którego szerokość nominalna przekracza 150 mm i na ogół jest dwukrotnie większa od grubości.

poniedziałek, 28 stycznia 2013

Definicje krawężników wg PN-EN 1343

krawężnik - element długości większej od 300 mm, powszechnie stosowany jako obramowanie drogi lub ścieżki

krawężnik wklęsły - krawężnik łukowy, z łukiem wklęsłym

krawężnik wklęsły - krawężnik łukowy, z łukiem wklęsłym

wtorek, 15 stycznia 2013

Co to jest kostka brukowa?

Kostka brukowa z kamienia naturalnego to mały element brukowy z kamienia naturalnego, o wymiarach nominalnych między 50 mm a 300 mm, którego żaden wymiar powierzchni na ogół nie przekracza podwójnej grubości. Najmniejsza grubość nominalna wynosi 50 mm.